Kiedy ziemia słońce zsuwa, hen na inny teren globu,

gwiazdy niebem wyłonione, zgodnym chórem światła baśni,

wyruszają tworzyć spektakl pod tytułem `smacznie nam śpij`,

dostarczając przy tym wrażeń takich, jakich brak jest komuś.

Bezszelestnie jak mróweczki przenikają okna domów.

W czas się zjawią po kryjomu jedna z drugą, cudowróżki

i obrócą dzień miniony, by koszmarem w sen nie trafił.

Potem wnikną w atłas ciemny. Gdzie ulecą? -  niewiadomo.

I bywają uzdrowieńcze. Gdy poranek świeżość budzi

z ich osnowy, czułych objęć, wznosisz życie z wdzięcznym szeptem.

Mimo jawy, może złudnie, ciągle wierząc w dobroć ludzi.

To co złego bokiem uszło, w senny woal - nie pamiętasz.

Więc strudzonym po dniu całym, zwłaszcza tym, co ich po grudzie

życie biegnie, w miękkich ramach życzyć sceny `moc w gwiazd  rękach`.