dni mdleją, niesłychane

trudno chwycić

tak prędko żółkną spełnienia

czas uchodzi

aż strach przywołać gdyż zegar

każdą chwilą

o rym przygodny z niewiedzą

treść znamienni

że ból potęgą że cierpiąc

nędzny żywot

po kres rzekomy - pokutą!

tren morałów

w sny jak gościniec a jutro

resztką myśli

łasić się zwykną zwietrzałe

- zły lekkoduch

to on zamienił mnie w skałę!

----------- ★★★ -----------

wokół zziębło

moczy i wieczór, moralnie

twarz kamienna

choć ciało błaga o taniec

księżyc żniwiarz

wyostrza bazalt w lampiony

giń, przepadnij!

jestem już mocno zmęczony