po cóż te żale i smutki wieczne

przecież w zegarach

z czasem popioły

te dni nie wrócą z przeszłości pewnej

w cichej dzwonnicy

śnią sercem dzwony

w samotne ślady kładą zasłonę

na pustkę którą

kiedyś nie była

z nici przerwanych tkają z mozołem

chwilę choć jedną

pragną zatrzymać

kluczem zamknięte nuty w muzyce

koncert przemija

stęsknionym słowem

tak bardzo chciałbyś jeszcze usłyszeć

lecz brak piosenki

wokół i w tobie