U podnóża góry leży niewielkie miasteczko.

Tubylcy wiedli spokojne życie, ale nie całkiem.

Egzystencje zakłócał wieczny smród dobiegający z Szambiego.

Miał pseudonim pasujący do skazy.

Nawet po wielokrotnych kąpielach w olejkach wonnych,

zostawał uporczywie w nim.

Pewnego razu, społeczność nawiedził tajemniczy morderca.

Niby każdy wiedział jak wygląda,

ale żadne służby oraz obywatelski komitet, nie zdołali go schwytać.

Zarówno na gorącym uczynku, jak i po.

Liczebność mieszkańców niepokojąco malała.

Kiedyś o świtaniu, cuchnący spacerował szlakiem górskim.

Napotkał mordercę, a ten odruchowo cofnął ciało, porażony odorem.

Deczko za daleko. Poza krawędź przepaści.

Zdecydowano jednak wygnać Szambiego.

Wdzięczność zobowiązuje.

A przecież nadal śmierdział.