6.

na tych łęgach żyją wiersze

płyną rzeczką w wielki świat

płyną pod mostami westchnień

pod mostkami dat

tutaj w lasach rosną słowa

widzę je podnosząc wzrok

ponad siebie i przed sobą

zapach rozsnuwają w krąg

jak najczulsza kantylena

jak madrygał z nut

snuje się po ziemi ziemia

blada niczym lód

tylko trzcina na pół żywa

zatopiona w śnie

waha się lecz wciąż się trzyma

na lodowej krze

tutaj stoję - koryfeusz

za kulisą snów

i odkrywam piękno życia

przed bóstwem bez słów

to nie ibis ale łyska

chce przemienić mnie

moja kolej właśnie przyszła

na trzciny we mgle