Pędem życia przygnieciony

W ciszy ducha pogodzony

Lubię, gdy się mi przyglądasz

Spod Twych brwi na mnie spoglądasz

Egzotyka Twoich ust, biel Twych zębów

Dotyk Twój – jak szept z głębi snów

W nim spokojne zrozumienie

Chwilo, trwaj! Choć wszystko – drżenie

Nie mów nic – wystarczy spojrzenie

W całej prawdzie, cała przestrzeń, całe… „my”