jesteś zbyt daleko, w innym województwie, 

chcę więc skrobnąć przestrzeń paznokciami, 

przydrapać cię bliżej. 

niech będzie chaos. w końcu gonitwa myśli, 

jak sama nazwa wskazuje, jest kobietą. 

zjaw się, aby odbarykadowywać, zatop 

w połamanych tabelkach rozkładu jazdy 

(autobus, który prowadzę  zatrzymuje się na innym 

przystanku. na tym też nie. i nie na tym). 

słuchaj ze mną płyt kombajn... znaczy – 

kompaktowych. wykładów o małej 

perwersyjności: zlizywaniu makijażu. 

o czynieniu dobra poprzez brutalność 

(zepchnięta ze schodów czarownica w szklanej 

sukni jęczy na dole, ledwie widoczna 

spod okruchów i ran). 

chodź. niech zje nas wirtualna rzeczywistość, 

wypluje rozpikselowanych, łączących się 

(dłonie w twojej skórze – prawdziwa mistyka!). 

bo jak na razie niewiele mam z magii. 

z cudownych przyborów – patyczek do ssania 

(nawet nie gałgan!). nieco pachnie mlekiem, 

więc może wykiwa głód.