jeśli mogę prosić – przystaw mi stempelek na... 

charakterze. taki rozgrzany niczym samochodowa 

zapalniczka, o podobnym kształcie. niech wypali 

impulsywność i egotyzm. potrafisz, kochanie. 

wszystko umiesz i wiesz. na przykład, czy złapano 

już zamachowca, który cisnął kamieniem w 

Karola Nawrockiego. i to nic, że nie było takiego 

wydarzenia. masz wiedzę, kiedy zostanie 

schwytany, bydlak. 

i tylko ty masz świadomość, czego (okołoradiomaryjną?) 

metaforą jest bocian utopiony w chrzcielnicy, 

a bycie z tobą w związku, to jakby na Open`erze, 

czy innym festiwalu, paść w błoto pełne stłuczonych 

butelek, wytarzać się w brei, i wstać nieporanionym, 

w płatkach róż na bluzie i spodniach,  do tego: 

pachnący maciejką. 

ponawiam z uśmiechem: przystaw mi gorący 

stempelek. niech zaśmierdzi, zasyczy, pójdzie dymek. 

prostuj meandry, bądź trunkiem, którym nie można 

się upić, bo i po co, tą goryczką i cierpkością, którą 

pragnę czuć na języku. bez końca. kój mój wstyd 

bycia brzydkim jak padaczka pourazowa. 

spal, co konieczne.