sprzedałam się niewłaściwej osobie

wydałam na świat poemat

bez początku i zakończenia

płonę

ciało milczy z zachwytu

zanikam choć o szybę

dzwonią łzy

być może wstanę i pokażę

wszystkim swoją samotność

udowodnię

niebo bywa czasem niebieskie

twój stróż choć w sobie zadurzony

jest gatunkiem

zagrożonym wyginięciem

być może stanę się

epoką

jaką zapamiętają moje ściany

zapadam się w twoje dłonie

złorzeczę nocy że dziś

nie nasyciła gwiazd

jesteś choć blisko stąd

do straconych oziębłych godzin