Wróżka

po co ci znać przyszłość? okrążony przez cztery kobiety  

dlaczego chcesz wierzyć tej starej z goryczą na ciemnej twarzy? 

tyś młody, ale chociaż jej czepiec w czystej bieli (bo taką wybrał malarz) 

złodziejskie zamiary pewne jak ten pieniądz w dłoni

nie wiesz że na każde zdanie 

może być zdanie przeciwne  

tak samo prawdziwe? 

poszukaj w pamięci a do wszystkiego znajdziesz 

stosowne zdarzenie

na okrucieństwo plaster czułości 

na obżarstwo głód tajemnej przyczyny 

na miłość zamknięty pokój

słuchasz i spoglądasz na tę starą a za wami druga 

młoda i niebrzydka – porcelanowy owal 

obramowany chustą z węzełkiem pod brodą 

i ufność do niej urojona z racji skóry jasnej jak twoja – 

niby patrzy na wprost lecz spojrzenie całkiem ku tobie uciekło 

lśnią białka (czujną obserwacją jest to oczu łypanie) 

a ręce jakby nie jej były odcinają właśnie szczypcami 

złoty medalion którym się chwaliłeś – powędruje dalej 

bo już trzecia piękna czarnowłosa czeka na łup za twoimi plecami 

więc zostanie ci tylko chichotliwy łańcuch 

i nie myślisz że haftowany rękaw tej czwartej  

może wyciągnąć z kieszeni twych pludrów sakiewkę 

ach głupcze sądzisz żeś lepszy w swoich aksamitach 

lewa dłoń otwarta ku górze i czerń za paznokciem 

prawą rękę dumnie opierasz na biodrze sterczy łokieć 

by pewność dosztukować (bo niegodne jesteście zbliżać się do mnie) 

lecz to nic nie daje

obietnice czynią z nas łatwowiernych głupców 

obojętnie czy wypowiada je wróżka czy bliski czy kamień

a poza tym – tyle jest ważne i zarazem nieważne

Georges de La Tour, Wróżbiarka (albo Wróżka), Metropolitan Museum of Art, Nowy Jork