TUBYLEC

uwielbiam wrześniowe kąpiele

podziwiać samotnie o świcie

gdy niebo jak tusz granatowe

rozmywa się w lśniącym granicie

pęcznieją alpejskie obłoki

pachnące igliwiem opary

świeżością oddycha zielona

czupryna pęknięcia i szpary

znów wolne od letniego pyłu

co mknie do strumieni po stokach

koktajlem z butwiny i iłu

pokarmem w przejrzystych potokach

ktoś syknie fuj farby paskudne

turysta się skrzywi z niesmakiem

więc bąknę że przecież nie nudne

TUBYLEC choć z polskim plecakiem