Była sobie żabka mała,

która mamy nie słuchała.

Wciąż grymaśna i ponura,

a w dzienniczku zawsze dwója.

Uczyć żabci się nie chciało,

na to czasu miała mało.

Dnia pewnego, żabka mała,

na wagary się wybrała.

Odwiedziła przyjaciółki,

dwie łasiczki, też jaszczurki.

A na koniec, dla ochłody,

smaczek przyszedł jej na lody.

Nim sprawunki załatwiła,

późna godzina wybiła.

Żabka myśli: „nie ma rady,

trzeba wracać, koniec laby!”

Aby szybciej dojść do rzeczki,

swe skróciła wnet dróżeczki.

Podreptała przez moczary,

a tam czekał bociek stary.

Żabka w krzyk, lecz na nic łzy,

bowiem bociek bardzo zły,

połknął żabkę bez wahania,

syty gotów był do spania.

Z tego morał jest prawdziwy:

„Ucz się i nie bądź leniwy”.

Stanisław Gurba