We włosach twoich poranne słońce 

Z błysków pajęczynę tka świetlistą 

Iskrzące krople zdobią nitek końce 

Musnąć je boję się głośniejszą myślą 

Śpisz jeszcze i ja nadal śnić muszę 

Cuda, jak ty to nie w moim świecie 

Całą dumę wewnątrz siebie skruszę 

Niech mnie Twój widok do końca uwiedzie 

Niebo na oścież otworzy okiennice 

Czas w biegu wstrzyma swoje konie 

Zabierzesz mnie w te miłości dzielnice 

Gdzie strach i wstyd pożoga pochłonie 

Powstanę potem z popiołów i żaru 

By znów poniosła mnie siła Twego czaru.