więcej szczegółów małych dłoni

aż strach od ust odjąć pocałunków

których w każdym oddechu mniej

kołują lata jak bocian uparty

co nie chciał sam odlecieć

tulipany skulone przed zimnem

różowe chmury jak las co szumi bez końca

srebrne łyżeczki aby życie zamieszać

kaloryczne cukierki jak dzieci

których wszędzie pełno że aż za mało

samotność co gości przy stole

i nie chce rozmawiać

motyle przez chwilę i natrętne muchy

tyle na trochę nie wystarczy

słońce wstaje rozpieszcza

oczy otwieram jak szeroko można