Piękna i bardzo poetycka pożegnalna róża.

Przypomina mi się wiersz portalowej Poetki używającej nicku "gracjana" pt. "Susza":

z płomieni miłości
zwijam róże
powracają obietnice i puste koperty

spacerujesz po moich ogrodach
jak po pokojach
w których turla się papierowe słońce

spiłam
przecież deszcz z twoich ust

.............................

Bardzo piękny, Krzysztofie, Twój liryk :)))

Z wielką serdecznością :)))

wiersz ma dobre 30 lat....:)

"Wiersz ma dobre 30 lat..." i nie rdzewieje, tylko dalej jest piękny w formie i nastroju. Do tego kompozycja ze zdjęciem.
Bardzo mi się spodobał, Mck.

(..)ludzie przychodzą i odchodzą
zachodzą i wstają rano...

na ten cytat, śliczny i mądry, nachodzą treścią pewne inne słowa:

(...) i tak mijamy się - mijając
z tym co nas uczyć miało szczęścia...
/K.C. Buszman/

sam sentymentalny

min z tym wierszem wiąże się pewna historia...) dziękuję Befanio,Sam Hardy :)

Tylko miłość nie rdzewieje :) Pięknie!