krwawy niesmak rozściela się  

od podniebienia gwieździstego  

po zapach kwitnącej wiśni  

gdy suche wiatry  

na pajęczynach uczuć  

uderzają w usta  

raz po raz  

zgrabiałe gałęzie zapędów  

szukają spoczynku  

poza intymną kotarą ubrań  

nic więcej nie chcą słyszeć  

ich wszechświat otwarty jedynie na tak  

brną po trupach bezwstydu  

do lepkiego celu  

traktując swą Mekkę  

jak zabawkę z półki sklepowej

1998-11-13