ciepło dłoni opakowane w kredowy papier

słoń przepycham się między różami

przymusu jednej emocji

nie rozpuszcza nawet kawa

kieruję się na instynkt

który zostanie w pamięci

nieodżałowaną chwilą

uschły konar dębu

w przewadze nad doniosłością

pięknem przekazu tak samo ważny

pocieszam się możliwością ruchu

zrozumienia rzeczy o których

zaledwie słyszałem