leżąc na mchu wdycham chmury,

słońce zamieniam w wewnętrzne ciepło

i tkliwość - gdy patrzę jak śpisz.

wilgoć twojego oddechu

za chwilę będzie moimi płynami,

przemknie przez krwiobieg rwącym strumieniem.

przenikamy się jak dzień i noc, szukając początku i końca.

bezszelestnie spadamy zdziwieni, że wciąż krzyżują się dłonie,

a przecież jesteśmy tu od zawsze.

nigdy nie wyszliśmy z raju. przestaliśmy go tylko zauważać.