znów pożegnał nas listopad

posępnie i dżdżyście

ogołocił bezlistośnie

drzewa z resztek liści

obnażone wyciągają

ramiona w modlitwie

o zimowy przyodziewek

kiedy śniegiem sypnie

już nie szumią o poranku

nie częstują cieniem

tylko skrzypią tak żałośnie

jesieni wspomnieniem

opuszczone i bezbronne

nieodporne deszczom

czasem korę mgły otulą

ogrzeją dopieszczą

kiedy wieje coraz mocniej

tańczą jak szalone

brocząc wokół gałęziami

wichrem zniewolone

gdy odpuści zawierucha

zagubi się w ciszy

stoją dumne poranione

ich skarg nie usłyszysz

a przed nimi jeszcze zima

siarczysta drapieżna

mróz co ściska jak imadło

i zawieja śnieżna

będą walczyć póki życia

płomyk tlić się będzie

matka ziemia jak prząśniczka

wszystkie losy przędzie

Foto:net