Wstrząsająco piękne :( Mimo to prawdziwe :(

Bardzo serdecznie :( i tym razem bez uśmiechu).

Przejmujący wiersz, piękny w swoim wielkim smutku. Pozdrawiam serdecznie:)

Całkiem porządny tekst, chociaż czwarty wers jakby wybijał mnie z rytmu czytania swoją długością.

Kwintesencja przesłania w wierszu "beznoga" kryje się w kompilacji 2 wersów:

urodziłam się kaleką bo nie przypominam człowieka (...)
kto mnie dotknął pozostawiam bliznę

/cytuję z pamięci/

Cierpienie dotyka nas wszystkich nogich czy beznogich bez wyjątku. Godzimy się nawet z jazdą na wózku i paraliżem postępjjącym w stwardnieniu rozsianym.

Najbardziej boli nas brak 5. klepki

Kalectwo pokręconej, perwersyjnej - i dlatego zawsze zakamuflowanej - duszy jest tak okropne, gdyż nie da się tego leczyć. Jednak najstraszniejsze jest to, że taki "kaleka" doskonale wie, co swym ofiarom robi... i co go czeka w razie wykrycia. Wygląda na to, że to właśnie tylko to ostatnie - jak gra w rosyjską ruletkę - tak go rajcuje i nakręca.