brzękiem szkieł ogarniam

jak objęciami snopy

salę wielką i gwarną sytą

kolorem wina

wbijam spojrzenia w firanę

zadymionych rozmów

choc nie wolno dzis palić

i cała bohema mieścić

się musi w niuansach

tylko wino zostało szalone

i nieokiełznanane

jak po płomieniach świec

palcami wydobywam dźwieki

z minut i wlewam światło w stoły

choć to tylko przestrzeń

w butelce