Niewątpliwie to miał być wiersz o kobiecie, rozdwojonej, lub dualistycznej. Bynajmniej, nie była to żona Lota.
Skała, Jak łaska kończy wszystko.

Powtórzenia językowe się zdarzają,ale sam wiersz jest bardzo dobry.Kobieta twarda jak skała jest opoką,w dobrym znaczeniu i imieniu,a sól jest od zawsze żrąca,ale i dająca życie.Moim zdaniem skała nie jest łaską,na skale czasem buduje się domy,w przenośni, i chyba to głównie autorka miała na myśli.Z łaski nigdy nic dobrego nie wynika,bo to rodzaj pretensjonalnego prezentu,więc kobieta ze skały nie może być dualistyczna,i na tym polega jej wartość,nie ugnie się,ale skruszy.Słup może być także solą w oku.

SKAŁA -ŁASKA.
Odwróciłam szyk. Dla zabawy.

Tez dobre,bo można o łaskę prosić przed skałą,tylko,że w niej musi być ktoś święty.