Przejdź do komentarzyStarość i duch
Tekst 3 z 17 ze zbioru: Dzienniki Ozyrysa
Autor
Gatunekpoezja
Formawiersz / poemat
Data dodania2016-10-20
Poprawność językowa
Poziom literacki
Wyświetleń2337

Starość i duch


Starość pogodniejsza, łaskawsza,

gdy duch silniejszy ( nie jakaś psychika),

od fizycznej jawy...,

która jest, jaką jest, iluśletnią ułudą...

Jest czas wreszcie pofilozofować...

Jak robi to pięknie pewien pan ze Skawiny.

Nawet, gdy ciemne myśli go nachodzą,

wnet wracają jasne godziny...

Gdy się nad ranem wydobywasz

spod oparów sennych,

spotykasz czasem przodków...

Oto Was spotykam w tej Wiecznej Przestrzeni...

Tacy jesteście prawdziwi,

na wieki żywi... Wasze dusze dotykają

mojego ducha...Rozmawiamy nie głosem, lecz myślami...

W tej Świetlistej Przestrzeni,

która też na mnie czeka, jak każdego...

Chyba, że ktoś nie zechce...

Wybór jego...




  Spis treści zbioru
Komentarze (3)
oceny: poprawność językowa / poziom literacki
avatar
Bardzo optymistycznie :)))

Serdecznie :)))
avatar
Starość i dzielny optymistyczny duch (patrz nagłówek i przekaz) to poetycka wizualizacja ludowego porzekadła "czym skorupka za młodu nasiąknie, tym na starość trąca". Innymi słowy

jeśli w kołysce byłeś odtrącany, bity i zastraszany, to przecież dzisiaj - po tylu dziesięcioleciach - nie będziesz żadnym herosem; wręcz przeciwnie:

szukanie zwady i tej codziennej dziury w całym stanie się j e d y n y m twoim do samego grobu zajęciem.

Olśniewająca starość jest czasem pięknych żniw, co widzimy również na przykładzie całej tej prozatorskiej twórczości
avatar
Nawet gdy ciemne myśli nachodzą,
wnet wracają jasne godziny.

(patrz pogodnych mędrców motto życiowe)

Oczywiście! Przestań marudzić! Carpe diem!
© 2010-2016 by Creative Media
×