Tekst 13 z 74 ze zbioru: Szczęście
Autor | |
Gatunek | poezja |
Forma | wiersz biały |
Data dodania | 2017-02-26 |
Poprawność językowa | |
Poziom literacki | |
Wyświetleń | 849 |

Na morzu emocji porwani przez prąd lęku
Ludzkość płynąca ku sztormom na oślep
Nie zatrzymać się, co by myśli nie zdołały dogonić
By spojrzenie nie zdołało zatrzymać
I by usta nie zechciały zapytać
Uciekamy przed sobą w swoje obce Światy
Przed spojrzeniem, ciepłem dłoni, słowem
Błądząc w samym sobie odcinamy myślenie
Prąd niesie nas na samotne, nieczułe bezdroża
Lęk grodzi cicho drutem kolczastym
W narkotycznym letargu płyniemy ślepo w obłęd
Na samotnych łodziach, tacy sami lecz podzieleni
Prosto w bramę piekła, na złość niebu
Kto pierwszy się ocknie i krzyk podniesie
Usta nie mogą gdy zaniemówiło serce
oceny: bezbłędne / znakomite
Nasz sąd - i osąd - ma znaczenie.