Stary opuszczony dom milczy wymownie 

Skrzypią schody, jakby płakać chciały 

Kurz wspomnienia przykrył lekką kołdrą 

Taką samą pod którą zasypialiśmy 

Do izby wpada światło 

Tak samo jak wtedy 

W kącie piec sam nie pamięta kiedy ostygł 

Po raz ostatni 

Bluszcz pnie się po ścianie 

Jakby nigdy nic, żyje życiem dawnym 

Nie patrzmy w miejsce gdzie stał zegar 

Nie przywołujmy czasu 

Dla tego miejsca on wrogiem 

A jakie słowa wybrzmiały tu ostatnie 

Jakie myśli przepłyneły przez głowę