Za szybami klubów, w bezmiarze hałasu 

Tam gdzie piwo i muzyka pamięć ogłupić nam zdoła 

I tylko daleko od bólu, uciec najszybciej jak można 

Choćby w ciemną otchłań gdzie nieczytelny drogowskaz 

Za ciałami pięknych, do oddechu banknotów 

W świat pracy, rozrywki, byle minąć go z boku 

Nie pytając o cenę  

Więc chcemy narkotyków i krwi na ekranie 

Szukać chcemy ucieczki gdzieś w nadziei grobie 

W cieniu pędzi człowiek przed siebie, na oślep 

Pędzą setki cieni 

Wiatr dusze rozdziera, w sercu cierpi pustka 

Tu pomoże tylko prozak 

Nowy dzień nadejdzie tak prawie bez nas 

I tylko zachwyt dla tych, co naprawdę żyli 

Jak otwarta rana