Czarna wdowa

Czarna wdowa sączy pieśń żałobną,

rwą akordy jej wykręcony tren.

Myśl owija wszystką w czerń nadobną.

W jej kokonach tkwią, nim zapadną w sen.

Czarna wdowa trzyma krzyż w ramionach,

lżą odwłok jej, prześladuje ją wąż.

Dren maskuje w cudownych ikonach.

Urzeczony, śni jej przegrany mąż.

Czarna wdowa liczy grosz pasterski,

lśnią pałace jej, nieprzerwanie głód.

Zew ukrywa w uścisku braterskim.

Lepkie łapy kładzie na twój płód.

Czarna wdowa plecie sieć pajęczą,

mdlą słodkości jej, pierworodny grzech.

Krew wysysa z wszystkich, którzy klęczą,

a wśród błądzących wzbudza pusty śmiech.

+++