naszła mnie refleksja. pozdrawiam

capri, to dobrze, mam nadzieję :))

Wiersz jest przytulanką. Można poczuć tę atmosferę ciepła, przyjemności, troski, zaufania, pragnienia i mogę wymieniać jeszcze długo, długo...Śliczny wiersz.

wiersz przypomniał mi piękna historię

https://youtu.be/vXtFRl1nSs4

Twój Bajko wiersz, przypomniał mi klimat domu starego, z mego dzieciństwa.

Auroro, przytulanka, powiadasz? Taki malutki domek, szczęście, spokój. Wiele w nim zdrobnień, bo to o dziecięctwie mym.
Fajna Twoja historia. :)) Bajka

a. mnie też on przypomina dzieciństwo, wakacje u babci, zabawy, spokój, bezpieczeństwo. Dziękuję za wizytę w moim domku - niezawodnym. :))

dom,jak dom,z kominkiem i wszystkim,co potrzebne,ale dom =serce.

Bajeczko,
piękny ten Twój domek z dziecięcych dni.

a "kromki chleba pełne złotych ziarenek," = cudko!

anettula, serdeczne dzięki za to serce. :)) Bajka

O domku - chociaż to tylko z czterech ścian dom - myślimy, jak o bliskim kochanym człowieku...

...co przeradza się często w naszą kompulsję wiecznego w nim sprzątania, przemalowywania, ozdabiania, ścian, parapetów, kominków designowania, a wtedy nawet dzieci własne nie są już ważne - nic już nie jest ważne, tylko ów nasz domek mały, w gadżetach cały, super doskonały...

...z furą wyrzuconych z niego śmieci gdzieś w rowie tuż za naszym progiem...

Wyczuwam wokół tego tematu taki właśnie za tymi naszymi czterema ścianami duchowy klimacik; chadzam po całej Polsce na codzienne długie spacerki - i tylko to wszędzie widzę, ilekroć w polu widzenia pojawia się nasz, wypisz/wymaluj jak z Long Island - dom.

Auroro, tak, dawno miniony świat. Kiedyś chleb smakował inaczej. Nostalgia jakowaś mnie dopadła dzisiaj. Bajka.

emilio pięknie mi napisałaś. Kochany człowiek dom to całość, dlatego dom tak postrzegamy.
Dbać trzeba, nawet z dając całe serce, to tak, jak z ogrodem. Róża nie wyrośnie, kiedy otoczy ją perz. Życie wiele od nas wymaga, to jest dobre, ponieważ dorastamy, cały czas, dorastamy, aż po czasu kres. Pozdrawiam serdecznie, Bajka.

Bajeczko, ja też mam nostalgiczne dni, wtedy oglądam stare fotografię, czasami płaczę wspominając kochane mi osoby, których już nie ma...
Patrzę wtedy na jezioro mojego dzieciństwa i chciałabym, aby antyczny zegar cofnął czas. Chleb wtedy smakował inaczej, masz rację.