Posyłasz cierpienie

Cierpienie kołata wytrwale

Zagląda w głąb człowieczej skrytości

Jakby dążyło w ciemnym mule

Wyjąć zator do źródła miłości

Świdrem drąży do szpiku kości

Jak żarem w palenisku kowali

Chce odszukać kształty mądrości

Kując z twardego oblicza stali

Męczennikom wolno patrzeć w biel

W ogień bez bólu i jawnej trwogi

Przeszli już przez przejrzysty  tygiel

Otulając się klejnotem togi

Cierpienie przybliża do Ojca

W ramionach rozkwita uśmiech dziecka

I sercem wewnątrz pulsu Serca

Żyje cnót symbiozą kwiatów oczka