Kołyska

Ateista bierze w klamrę światło nieba

Rezerwuje dla siebie miejsce w ciemności

Pod skorupą rodzi się zdradliwa huba

Co z promenady spycha w chaszcze podłości

Na doczesnym globie, światło walczy z mrokiem

Wiarą żywą kując kształty dobrych przemian

Słońca przypływem mrok gromi barwnym łukiem

Darem nowiu i gwiazd poszukuje ziemian

Rys wspólnych cech obrazu i podobieństwa

Zdolny kołyskę oblec zbawczym woalem

Przed pylącym piaskiem świata w ogród państwa

W konstelacji zając miejsce z gwiezdnym portalem