Malutkich poetów nikt nie kocha

Tułają się w nieznanych portalach

Prawie sami

Dla nich gwiazdy świecą lecz po bokach

Przy innych znanych szarlatanach

Wymyślają nadzwyczaj dziwne treści

By zaskoczyc bratanków w niedoli

Lecz sami

Nie znajdując gwiazdy w horyzoncie

Bywają z niczego wciąż nieznani

Szarlatani piszą księgi bez powodu

Niby z życia spoza życia i dla świata

Nie są sami

Dla nich światłośc popularnośc i zabawa

Wymykają się szarości i bezbarwiu

Gdy malutki umęczony jest poeta

Wschodzi na nów jakby dla przekory

Prawie pisze

Lecz alkohol nie dopieszcza

Malutkiemu pijanemu wierszakowi

Bardzo cicho i boleśnie przy krytyce

Kleci klecąc wers za wersem słowo

Prawie sam

Lecz należycie trudzi się i szepce

Ach jak ty mnie bolisz głowo

Malutkich poetów nikt nie kocha

Za bezsensy za bezrymy i bezwiedzę

Prawie sami

Jednak piszą tworząc coraz więcej

Dzielą między sobą wersy barwne