Tekst fajnie się czyta. Jakby to była "lokomotywa" dla dorosłych... Tylko nie rozumiem, dlaczego pędzimy w niezmienność, tzn. w w niebyt czy w wieczność?

Wielokropki na początku i na końcu wiersza (ale dlaczego cztery kropki, a nie trzy?) sugerują, że jest to fragment wybrany z większej całości. A chyba tak nie jest, więc wielokropki są zupełnie zbędne. No i chyba za dużo potknięć technicznych, czyli brak siedmiu znaków diakrytyczych i nadmiar jednej literki (e). A reszta? Niemal jak "Lokomotywa", co słusznie zauważyła Annapelka.

Za wcześnie mi się zapisało, więc do komentarza dodam jeszcze jedno pytanie: Dlaczego po pierwszym wersie drugiej strtofy został postawiony przecinek, skoro nie ma przecinków w wielu innych miejscach, gdzie być powinny? Albo, albo.

Dzień dobry Panie janko,
wielokropek nie jest wielokropkiem samym sobie, ale odniesieniem pędu życia. Natomiast przecinek i "e" są wynikiem mojego niedopatrzenia.

Pomysł na wiersz może w porządku, ale uważam (sama sobie to mówię), iż może z niego byc coś więcej niż tylko fragment tak naprawdę nie wyrwany z całości żadnego innego wiersza.

Czytając, miałam wrażenie,że pędzę w pociagu, który za nic nie chce sie zatrzymać...Tekst z dobrym tempem,rytmicznie,z mądrym przesłaniem o naszym zalataniu, zabieganiu...Pozdrawiam!

Świetny czyta się jednym tchem z treścią bliska większości w tym zabieganym świecie, będę powracać z przyjemnością :)