układam nic na szachownicy.  

głaszczę pustą planszę wchodząc  

w przeszłość. panuje tam zaduch 

nie jest mi ciężko 

gdyż moja wina mieści w sobie  

wszystkie pustki pustek. 

pokrywa mnie wżerając w słowa 

w czyny, jest niepewna  

umrzeć? czy ponownie się narodzić  

jak ten inny świat w którym 

ołowiana panienka  

(wątła i ociemniała) 

uśmiecha się, 

bo jej nic unosi ciepły wiatr  

– jest nieśmiertelny