Mówią o niej `bezczelna`, kiedy kole w oczy. 

A ona sprawiedliwie łaje kuksańcami. 

Słowom nie daje wiary - słowom bez pokrycia, 

dźwiękom pustym jak bębny pomiędzy faktami – 

cichymi – im wystarczy cisza. 

Tylko kłamstwo, chcąc przeżyć, 

w desperacji krzyczy. 

Lubi obrać ze skórki, rozebrać do naga. 

Na czworo dzieli całość zlepioną misternie. 

Ktoś stwierdził, że pośrodku i że bez nagrobka, 

a ona żyje nadal, do bólu witalna. 

I na wierzch! Zawsze na wierzch! 

Choćbyś chciał zakopać 

głęboko, nawet głębiej, 

z kamieniem chciał topić - 

do oczu tobie skoczy i w oczach zostanie. 

Bezczelna arogantka - 

w nich znajdzie mieszkanie, 

abyś się nie uwolnił od niej. 

Tyś jej rabem! 

Nikt nie okiełzna przecież z gruntu wolnej 

Prawdy.