dziesiątkują nas mikro wojny

prywatne końce świata

i kampanie przedwyborcze

hasła pełne człowieka

wytłuszczoną czcionką

grzebiemy wiarę w Boga

albo że go nie ma

że jest “tu i teraz”

energia w Kosmosie

trwoga że nie wrócimy

w kolejnym wcieleniu

jako istoty rozumne

których but nie zmiażdży

krzyczymy “pax vobiscum”

szlifując pazury

graciarni arsenałów

nie myśląc rozbrajać

i zanim odejdziemy

nie zdążymy kochać

w tej walce o wartości

bezwzględne jak człowiek

który wszystko posiada

by na końcu stracić

wraz z ostatnim oddechem

o który znów  walczy

zdziwiony umiera