pomiędzy strojnymi bombkami

pałęta się czarne licho

co jakiś czas słychać szyderczy śmiech

(groteska? zdziwiłbyś się, jak bardzo - nie)

mówi cicho: szykuj się, chcę wypić toast,

zatriumfować. drwi sobie ze mnie, pajac,

puszcza oczko

widzę wyraźnie woskową postać.

zżółkł, znienawidzony potworek

wyciąga ręce, by zarazić zimnem.

nic z tego. rozpalam w kominku

nasiąkam wydobywającym się ciepłem

ogrzewam dłonie, stopy.

wedle tradycji wigilijny talerzyk

zawsze musi być biały, jak opłatek

głupie zabobony - mówię w duchu

zatrzymaj się na chwilę,

stworzyłaś półpancerzyk. tkwisz w nim,

dusisz się. smutek każdego roku powraca

i odchodzi, a ty widzisz fantomy

gaśnie pierwsza gwiazdka

i kolejne

promienie spływają po szylkretowej skorupie