Jeszcze

echo Twoich kroków

łopoce w mym sercu,

jak liść krwiście czerwony.

Jeszcze smak

Twoich ust

figowy

leniwie na moich się wargach

przeciąga.

Jeszcze srebrzyście

wędrują po skórze

motyle

z Twych palców wysiane.

A już

tęsknota

z włosem od westchnień rozwianym

po duktach umysłu

biegnie

przed Siebie

za Tobą...