otacza ciało jak mrok ziemię 

na której płonie płomień 

życiodajny deszcz spływa po skroni

pieści zmysły  

karmię się nią 

stawia czoła gdy depresja jak burza nadciąga

piękna jak kropla szczerych łez 

jak panna młoda przed ołtarzem

zawsze jest gdy pragniesz  błękitu nieba  

palcem dotknąć piankowych chmur

spójrz na mnie zabiorę cię  

przeżyć z tobą choć jeden dzień