bardzo boję się wydać 

bo marzenia zejdą 

przedwcześnie (ach śmierć 

ta zawsze nie w porę) 

wydam się wam spełniona 

czyli wszystko za mną 

przekreślę perspektywy 

strąciwszy złudzenia 

na bruk na druk na ręce 

obce pełne ocen 

i nie moich szeleszczeń 

kartek chrząknięć westchnień 

odległych chciejstw i niechceń 

niepobożnych życzeń 

gwizdnięć z ust których nie znam 

i nie będę znała 

więc boję się tak samo 

jakbym bardzo chciała 

snuć w fantazjach jutra 

w których się nie wydam 

bo mnie jest szkoda marzeń 

a najbardziej siebie 

która upadam naga 

na ostatnią stronicę 

z rozstrzelonym 

`k o n i e c`