dużo bym dał  

żeby zawsze dobrze się działo  

w sercu w spokojnej duszy 

małolaty bez pieniędzy  

człowiek mały bez perspektyw  

potrzeby niewielkie  

trzymały nas zasady  

honorowi otwarci  

każdy kto się spalił 

odchodził dalej  

w zaprzepaści między nami  

dziś dla mnie 

płonie ogień 

pada śnieg 

mróz ściska za twarz  

przeżyć życie jeszcze raz  

wszystko z bliska  

stanąć obok niczym drzewo 

wyciągam dłonie zranione  

czas nieubłagany  

wyryte blizny  

odciśnięty każdy dzień każda noc  

w oczach błysk jak dynamit 

zasypiam teraz gdy  bez marzeń  

wszystko za nami  

płynę dalej w imię przyjaźni 

proszę zajrzyj do mnie  

wieczorami całymi dniami  

spisuję co za i przed nami 

wypijemy kawy