poezja niesie nadzieję 

rozsiewa prawdę na gruncie grzech 

jak chwast niszczy ją każdym dniem

z brakiem sił idzie dalej przez dzień 

śni nocą sen zaległych wspomnień 

pod powieki wciska obraz czasów

dziecięcych trosk i uniesień ponad smak gorzki 

jak piołun na ból na stan zapomnienia złych szemranych

dłoniach co niszczą sumienie i piękne myśli w głowie 

poezja ach co za słowa

co za nimi się chowa