Pojaśniały słońcem diamentowe oczka

misternych płateczków zmrożone koronki

w promieniach ciepłych żarzące się w rozpacz

ostatecznym blaskiem zimowej świetności

posmutniałe sople płaczą końcem ramion

amplitudą wahań smakują już bruki

kurczowo jeszcze wyżyn dachów trzymając

przeźroczystym ciałem smukło ciężko kruchym

nadchodzą roztopy zwiastujące wiosnę

wyszarpią pogodę dla cebulek kwiatów

już wkrótce zakwitną po zimie rabaty

ozdobne krokusy otulone trawą