Tekst 118 z 255 ze zbioru: Mioklonie
Autor | |
Gatunek | poezja |
Forma | wiersz biały |
Data dodania | 2020-08-06 |
Poprawność językowa | - brak ocen - |
Poziom literacki | - brak ocen - |
Wyświetleń | 983 |
technokordyzm: skurcz, rozkurcz
powodowane przez blaszkę i garść śrub
(żadnej delikatności, miękkich tkanek
myśli rozpływających się jak
pozostawiona na parapecie kostka masła)
jeśli już koniecznie - miłość
- to niech będzie na oślep
pozornie - od linijki, wymierzona mikrometrem
w rzeczywistości jednak: nie poddająca się
regułom (przecież i tak nałożę sobie
dziesiątki niewidzialnych kagańców
jeden na drugi
obwiążę się łańcuchami
ciasno, jeszcze ciaśniej
- aż nie będę mógł się ruszyć)
podrdzewiała puszka w kształcie serca
jest pełna haceli
wysypuję je. podrzucam jednego
na dłoń spada mi gorący kamyk