jesień nadchodzi z oranżem i złotem

eleganckim szkarłatem liści i fioletem wrzosów

senne dżdżyste dni później

i smętne falujące mgłą poranki tłumią wolę

emocje bombardują myśli smutkiem

nasiąkam nostalgią a melancholia

niestrudzenie nęka duszę niechętnie zamotaną w szarość

efemeryczne chwile radości nie przynoszą ukojenia

dni pozbawione słońca tkają welon niemocy i tragizmu

nie pachną szczęściem

i jak tu nie tęsknić za wiosną