Rys przemiany

Kiedy twórca rozpaczy z nocy tonem

Pozbawia nadziei myślą modela

Przeciw życiu uderza niecnym czynem

W ręce człeka wkłada los burzyciela

Na ulicy zgraja wyroki tworzy

W świątynię uderza swym niecnym czynem

Jeszcze udręką dźwięczą agresorzy

Nim dzwon kraju zabrzmi wolności tonem

Spójrz! Otwarte sanktuarium zaprasza

Z ołtarza podaje książeczkę strawy

Weź i zjedz ją – apokalipsa zrasza

Ona w słodycz odmieni los plugawy

Jak ptaki opuszczają obce strony

I wracają do ojczystego gniazda

Na skrzydłach niosąc przesłania kanony

Na firmamencie być jak jasna gwiazda