Ziarna

Wyrywałem się na świat,

Po ten kwiat paproci.

Świat podawał zboża i kąkole,

Z dywanem kwitnących chabrów.

Wciągając w swoją przestrzeń,

Żądał ofiary.

Łuskając ziarna z kłosów,

Zrozumiałem modlitwę moich przodków:

“Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj

(…) i wybaw od złego”.