zapominam jak masz na imię

każdego poranka budzisz ze snu

sen wtapia mnie w obrazy

wspólnie spędzaliśmy czas

dwoje zanurzonych w ciszy

dookoła szum fal piasek na stopach

odchodzisz zawsze z początkiem jesieni

nieuchwytny ptak wzbija się w przestworza

zostaję samotność tęsknota

za czymś większym

stracony czas

nie chciałem go tracić

wykorzystałem jak najwięcej

przyjedź

gość w dom