Mijam nagrobki z kamienia. 

Bez tablic - rezerwacje na wieczność trwałych domów. 

A ja chcę kątka w pamięci. 

W takim metrażu zmieszczę doczesne i nieskończone. 

Skromnie i wygodnie mi będzie, 

nim czas dzierżawy wygaśnie. 

W pamięci, mam nadzieję, 

lokum ciasne lecz własne 

jak własna myśl, poryw serca. 

A na niewielkim kamieniu, 

stara z drzwi tabliczka, 

która donosi, 

że ktoś kiedyś mieszkał 

gdziekolwiek pod niebem 

i cokolwiek znaczył 

dla kogoś, kto miał powód, 

aby zapukać, 

aby po nim zapłakać.