Kiedyś miałem kilka wiosen

i piękniejszy mały świat.

Różnorodny, tak ciekawy,

że aż wyrósł ze mnie chwat.

Wnet znalazłem, w lato życia,

co najlepsze – miłość swą.

Jej owocem – kwiat rozkwitły,

dodał barwy naszym dniom.

Teraz jesień do mnie puka,

chociaż wstecz oglądam się.

Wciąż opóźniam przyjście zimy…

Tak wygrywam z życiem grę.