Niech przyjdzie prawdziwy poeta, 

w natchnieniu poezję napisze. 

Wszystkie najgłośniejsze myśli, 

zamknie w błogiej ciszy. 

Niech włoży serce w słowa, 

dusza przypłynie przez ręce. 

A ja zaczynając czytać, 

pomyślę. Zostaje, chcę więcej. 

Wchodząc w następny wers, 

bicie serca poczuję. 

Nie moja a jego krew, 

w żyłach zapulsuje. 

Aromat się uniesie, 

Śpiewem zabrzmi w głowie. 

Znów pomyślę. - Idę dalej, 

nie skończę w połowie. 

Nagły spokój poczuję, 

odpłynę ze strofą wiersza. 

Rzeka mnie poniesie, 

słów poety najpiękniejsza. 

Gdy zabrzmi ostatnie słowo, 

lekko na brzeg mną rzuci. 

Powiem. - Nie odejdę, 

skoro tak pięknem kusi.